Klei is een boeiend materiaal. Het dwingt je om constructief bezig te zijn, om uit te denken en op te bouwen wat je wilt. Klei is een materiaal met een wisselwerking tussen je handen en datgene wat je voor ogen staat, iets creeeren én iets laten zien. Het is eigenlijk zoals in de tuin werken met je handen in de aarde en voelen dat je leeft!

De eerste jaren liet ik beelden ontstaan, klei was leidraad en ongemerkt, onbedoeld begeleidde ik die tot een resultaat. Het was daarbij wel een ontdekkingsreis met mooie tochten en enkele resultaten. Maar dat was op den duur niet genoeg: leuke dingen maken en dan…?

Op de academie voor Schone Kunsten in Arendonk heb ik veel geleerd over het proces, de technieken en de mogelijkheden van klei. Meer nog werd het proces van wording zelf steeds belangrijker. Een inspiratie, ermee werken, wat wil je maken, uitdenken, het laten bezinken en opnieuw kijken, anders aanpakken en uiteindelijk ben je bezig met een weg die je naar je doel brengt; je eigen stuk, je eigen expressie, jouw handschrift en uitstraling. Dat hele proces van ontwerpen, uitdenken, uitwerken, veranderen, opnieuw doen, het jouw uitstraling geven; dat is steeds belangrijker geworden, soms nog wel meer dan het resultaat zelf !

De natuur is een inspiratiebron: organische strakke vormen passen daar goed bij. Ze passen ook goed bij mij. De zee en haar elementen zijn steeds een inspiratie gebleken. Ze komen steeds terug, een strandkei, schelpvorm, het zijn allen wel vooraf bedachte en ontworpen vormen, maar met mijn handen geboetseerd, gevormd, glad gestreken, bijgewerkt. Ze hebben allemaal iets ronds en geslotens, iets dat ook bij mij past.